My most favourites in blue which I recommend.
The movies I’ve seen (listed in chronological order of viewing in 2025):
Better Man
Companion
Mickey 17
Fabula
The Accountant 2
Black Bag
The Phoenician Scheme
28 Years Later
The Fantastic Four
Bring Her Back
Naked Gun
2024 was a better and more interesting movie year compared with 2023.
My most favourites in blue which I recommend.
The movies I’ve seen (listed in alphabetical order):
While I was (in July 13, 2023) thinking about the future of my website, the following months were hectic until now at the end of the year. The good thing about my own site is that as long as you install all the security updates and keep an eye of using a not outdated version of PHP, it’s on the air.
Recently I said goodbye to 500px due to the fact it was going into a direction I didn’t like. My photo’s there are gone, but they reside safely on my computer/cloud. So future messages with media means hosted on my own site.
As you could read in my the next message below I haven’t seen tons of new movies. I watched some oldies which are not listed since they are not shown for first time in 2023 but earlier such as Sweet Dreams. Not bad for a Dutch movie about the end of an era where the Dutch were colonising Indonesia.
Perhaps you wondered what I did instead this year. For those who keep in touch on messengers (Signal) know I’ve hiked over 900 km at several states at the Netherlands. I also walked twice this year on day trips to Germany. The first week of January was terrible weather at Zuid-Limburg walking the Krijtlandpad. In May, I visited the capital of Austria (Vienna), which was much
to my own surprise a very pleasant journey. In August I walked 120 km of the Drenthepad in warm weather as well. Last October I visited the Italian Dolomites where the weather wasn’t much better as the current weather in Europe (lots of rain). However it was great trip with a friendly group. We meet again in January 2024 !
Just before the holiday in Italy my mother suddenly passed away at the end of September. A few months later I still feel sad. I am not completely unhappy nor happy. My greatest motivator for whom I made my photo’s is gone forever. Browsing through my completely photo collection shows her photos and lots of memories keep her alive. While she is gone, I keep an eye on my fathers well-being by doing activities with him such as making little trips to museums, movies and recently even theatre plays. He seems to enjoy that, and do I.
2023 is finally an year where we all could visit movies again in a movie theatre.
It’s a bit of a shame that the totaal offer of listed movies was in my point of view a bit disappointing. I have mostly seen art house movies this year.
My most favourites in blue which are always good.
The movies I’ve seen (listed in alphabetical order):
Since 2011 I stayed at a web hoster, let’s say a loyal customer. Problems arose after it has been taken over by an investor a coupe of years ago. Since then service was cut but the invoice tripled in 3 years. To prevent that next year it goes up again, I moved to a new hoster. Moving IRL or digitally have it’s perks. I’m not a fan of both. In June I paid the new web hoster and 2 weeks later I moved the e-mail & website, which seems to run smoothly. Access to media has become faster too, due to Litespeed cache.
I’m not sure what the future will bring me in life or digitally but I do know that perhaps it’s better to control your own data. So I’m thinking of moving most of my photos and videos to this webserver as well instead of being reliable of third party services which have become lesser user-friendly, for example 500px which isn’t the diamond anymore when I switched from Flickr. I prefer that my data is stored at European data servers instead of servers abroad.
Enclosed a flick I shot 11 years ago when I visited the Prutmarathon. I sometimes wonders in what kind of stage of life are those participants right now.
After 2 years of rather absence due to the COVID-19 outbreak I returned to the movie theatre in 2022. Good ones are marked in red, my most favourites in blue.
The movies I’ve seen (listed in alphabetical order):
Apples
Avatar: The Way of Water
Close
Cow
Decision to Leave
Ich bin dein Mensch
Licorice Pizza
Nope
Rimini
The Batman
The Card Counter
The Duke
The Matrix: Resurrections
The Worst Person in the World
Triangle of Sadness
Mijn Nederlandse sneeuwfoto’s waren na 8 jaar geen tot weinig sneeuw de afgelopen jaren op. Maar sinds zondag kan ik weer voorlopig vooruit.
Wanneer ook de zon nog gaat schijnen, fleurt alles weer op.
Nu nog even op zoek naar
de perfecte winter pret foto met schaatsers op natuur ijs. Met de huidige temperaturen
gaat dat de goede kant op. Wanneer ook de treinen weer een beetje gaan rijden, kan ik de winterpracht in de rest van Nederland ook gaan bewonderen. Vooralsnog zijn het vooral ommetjes vanuit huis richting Amsterdam centrum en oost. Zie bijgaande foto ter illustratie.
Per 28 januari 2021 heeft mijn hosting provider afscheid genomen van Windows ASP en is weer terug naar Unix. Wonderbaarlijk is alles middels een handleiding van de hoster goed verlopen en is xebeche.nl weer online (& running)
Het bekijken van film trailers in de bioscoop en dan denken die film moet ik onthouden, daarbij sla ik wel eens een plank grandioos mis. Een maand geleden, toen bioscopen en filmhuizen weer mondjesmaat geopend werden voor drie man en een paardenkop, zag ik in Rialto een trailer over een vrouw op looptocht in de Verenigde Staten. Mooi gefilmd en voor de verandering eens niet de hele handel vol geplamuurd met muziek. (Ik verlang meer naar films en documentaires zonder muziek)
Aangezien er maar een beperkt aantal mensen in een zaal mogen, zolang de 1,5 meter afstand tussen bezoekers kan worden gegarandeerd, heb ik afgelopen zaterdag, voor de première van een film een kaartje gereserveerd. Het gaat over 2 meisjes die op reis zijn naar een abortuskliniek. Het leek een beetje op de trailer die ik eerder had gezien.
Met een beetje doorlopen haal ik Rialto in 15 minuten, en dat wachten buiten tot de voorstelling begint, is echt heel handig totdat het weer is niet zo mooi is. Het regende pijpenstelen en iedereen stond buiten in de regen in de rij om naar binnen te komen. Ik was niet de enige die als een verzopen hond uiteindelijk bij de kassa stond. Echt zelfmedelijden verviel bij het aanzien van de zaal suppoost. Terug geweest uit een ver verleden toen service nog met een hoofdletter S werd geschreven en niet staat voor Snaaien zoals je tegenwoordig ziet bij de food counters bij Pathe bioscopen.
De hedendaagse suppoost is een verkeersagent geworden zonder beschermmiddelen. Zijn belangrijkste hulpmiddel is niet het fluitje maar de laserpointer in zijn hand, die bezoekers een veilige plek in de zaal aanstipt. Groepjes vriendinnen, die zich giebelend, het woord ” huishouden dus samenzitten” aanmeten, worden belerend toegesproken met de opmerking “ik ben geen agent maar als u dat meent, is dat eigen op eigen verantwoordelijkheid” . Ja, deze suppoost heeft vaker met dit bijltje gehakt. Ik zeg respect !
Over de film zelf geen kwaad woord. Geweldige acteurs, heel naturel. De omgeving van Pennsylvania is ook overtuigend. Een soort gemeenschap, waar alles maar voortkabbelt en wereldproblemen er nooit toe doen aangezien de lokale gemeenschap het al moeilijk genoeg heeft om financieel de touwtjes aan elkaar te knopen. Wat dat betreft, lijkt het precies zo als toen 16 jaar geleden toen ik er voor het laatst was. Laat ik zo zeggen, een hoog Trump stemmers gehalte daar. Ben benieuwd wat ze straks gaan stemmen.
Over de film is maar 1 maar. Het is niet de film die ik dacht te gaan zien. Hoe vaak komt het voor dat er een Amerikaans drama, met dezelfde filmsetting, in een filmhuis draait zo kort op een trailer. Verkeerde film, maar geen slechte film. Ik beschouw het als een “sneak preview”. En daar dachten wel meer bezoekers hetzelfde over.
Volgende keer beter 🙂
Trailer Never Rarely Sometimes Never
Op 5 december 2018 heb ik mij ingeschreven voor de 7e Nacht van Klarenbeek oftewel een Kennedymars. Mijn voorbereidingen waren veel 40 km tochten lopen, letten op mijn voeding en het versterken van mijn spieren in mijn enkels en middenrif. (daar had ik namelijk in 2018 na 40 km het meeste last van) Op vrijdag avond 22:00 was de start. Om kwart voor 2 had ik de eerste 21,5 km erop zitten. In het begin knalt het tempo omhoog omdat je als groep elkaar opjut qua tempo. Als je eenmaal op stoom bent, dan valt het niet zo op, maar achteraf zie ik op mijn Fitbit dat mijn hartslag de eerste 6 uur ver boven het gemiddelde ligt.
Van de sectie Lange Afstand Wandelen van de Nederlandse Wandelbond, viel mij de tip om genoeg te eten en drinken in combinatie met rusten ook op. Ik heb even mijn voedselinname vanaf de start tot het einde bijgehouden:
3 cola
2 bekers met vla flip
6 bekers limonade
2 bekers bouillon
1 kom groentesoep
2 kadetjes met beleg
0,5 liter energie drank
1 punt appeltaart met slagroom op 66 km (gewoon omdat het kon in Cafe Bello)
Ik kwam om kwart over 5 binnen na de 2e lus, 40 km op de teller. Vervolgens meteen de kleedkamer ingedoken voor nieuw fris ondergoed, thermo shirt ingewisseld voor een sport shirt en het belangrijkste nieuwe sokken met andere wandelschoenen aangezien de resterende 40 km voornamelijk onverhard zouden zijn. Om mij heen was iedereen ook druk schoenen aan het wisselen. Vervolgens op weg naar de kantine van MFC Klarenbeek waar de lokale jeugd aan het pokeren was in combinatie met bier inname, ik vond het wel verfrissend. Het deed mij denken aan de vrijdag avonden vroegah op de roeiclub. Ik zou precies hetzelfde hebben gedaan wanneer ik die leeftijd nog zou hebben. Ontbijt genomen en om 10 voor 6 weer op pad voor de 3e lus. In tegenstelling tot vorig jaar waren er geen 4 lussen van 20 km, maar slechts 3 lussen, waarvan de laatste lus 40 km was. Deze onverwachte actie leverde wel een aantal afmeldingen op. Je kunt namelijk niet na 20 km plotseling opgeven. Volgens een aantal andere wandelaars die ik onderweg sprak, was dat juist een pluspunt, een extra motivatie om door te gaan. Ik dacht er zo het mijne van.
Tijdens elke lus kreeg je een routebeschrijving mee, zoals gebruikelijk is bij alle wandeltochten van WS78. Er waren voor de 81,7 km maar liefst 498 pijlen opgehangen, naast de vele wandel linten. Boven zie je een detail van de laatste pagina van de routebeschrijving. In de een na laatste kolom tref je het aantal meters na een pijl. Handig want als je verkeerd loopt, weet je dat de afstand niet klopt. De laatste kolom bevat het totaal aantal gelopen meters. Rustpunten staan ook vermeld in het midden met daarbij de tijden dat rustpunten gesloten worden. Zaak is dus om bijtijds aan te komen voor rust. Ik heb steeds ervoor gezorgd om uiterlijk 2 uur voor de deadline van een rustpost binnen te komen. Dat scheelt een hele hoop stress. Wat ik vooral ken van de Heuvelland4daagse aan het begin toen ik een aantal keren te laat startte.
De laatste 40 km was een mooie dagtocht. Veel afwisseling in landschappen, bos, hei, weiland rondom het gehucht Klein Amsterdam waar ik 4x een rustpunt heb gehad tijdens deze Kennedymars. Het is natuurlijk wel zo dat je in de loop van de dag je benen voelt. Bij mij was dat rond 68 km en bij 73 km was ik het helemaal spuugzat. Dan gaan de kilometers verschrikkelijk langzaam. Uiteindelijk met wat peptalk van andere wandelaars, doorgegaan tot het einde. Gefinisht na 18 uur en 10 minuten om 16:10. Met oorkonde, medaille en voldoening de 1e Kennedymars gelopen. Bijzonder veel dank voor de vrijwilligers van WS78, mede-wandelaars met goede tips.
Zie hier voor een kleine impressie van foto’s van tijdens de mars en de dag erna.
